இத படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி குடிச்சிகிட்டு இருக்க தண்ணி பாட்டில கீழ வைங்க. ரெஸ்ட் ரூமுக்கு போயிட்டு வர்ணும்ன்னா போயிட்டு வந்திருங்க…
ரைட்டா!
ஆப்பீஸ்ல நாம நல்ல வேலை செய்யிறத பாத்துட்டு பக்கத்து ப்ராஜக்ட்ல போயி மாவாட்டித்தர சொன்னாங்க. அந்த ப்ராஜக்ட்ல சேர எதோ ட்ரக் டெஸ்ட் ஒன்னு கண்டிப்பா எடுக்கனும்ன்னுஅதுக்கு யூரின் சாம்பிள் எடுத்து குடுக்கனும்ன்னு சொன்னானுக. தள்ளுபடியில் வாங்குன பாப் மார்லி டீசர்ட்ட போட்டுட்டு நாம சுத்துனத பாத்து எதும் நம்பள சந்தேகப்பட்டு இருப்பானுகளோன்னு ஒரு டவுட்டு கூட இருந்திச்சு கையில இருந்த கோக் பாட்டில கூட குப்பத் தொட்டியில் போட்டுட்டேன் . அதெல்லாம் பயப்பட ஒன்னும் இல்ல, அது கம்ப்லய்ன்ஸ் எல்லாருக்கும் பொருந்தும்ன்னு ஒருத்தன் சமதானப்படுத்துனான்.
“அடேய், கிட்டத்தட்ட 200 மில்லிக்கும் மேல கேப்பாங்க அதுவும் ஒரே அட்டெம்ப்ட்ல வேற புடிச்சி குடுக்கனும் இல்லேனா அடுத்த நாள் வரச் சொல்லிடுவாங்க, போயிட்டு ஃப்ளஸ் பண்ணிடாத அவங்க வந்து பாப்பாங்க” ன்னு(!) பல கண்டிசன்களை சொல்லிட்டு எதுக்கும் நெறயா தண்ணி குடிச்சுக்கோன்னான். பாத்தா படிச்சவனாட்டம் இருக்கவும் நம்பிட்டேன்.
எல்லா நாளையும் போல அது சாதாரண நாளாவே தொடங்கிச்சு. எங்க டீம் லீட் கிட்ட பர்மிசன் சொல்லிட்டு லேபுக்கு போயிட்டேன். நமக்கும் முன்னாடி ஒரு நாலு பேரு இருந்தாங்க. 200 மில்லி எடுக்கனுமேன்னு ஒரு E=MC ஸ்கொயர வெச்சு கால்குலேசன் யோசிச்சுகிட்டே மடக்கு மடக்ககுன்னு ஒரு முக்கா லிட்டர குடிச்சிப்புட்டேன். இப்படி எல்லாம் முன்ன பின்ன பழக்கமோ, தேவையோ இருந்ததில்ல. வந்தா எந்திரிச்சு போயிடுவோம் அவ்வளவுதான்.
மனித உடலின் பரிமாண விகிதாசாரங்களின் விதிப்படி அடுத்த 10 நிமிசத்துலயே நமக்கு நெருக்கிடுச்சி. சரி, இன்னும் ரெண்டே பேருதானேன்னு பொருத்துகிட்டேன். 3 வது ஆளுக்கு என்னென்ன டெஸ்ட் எடுத்தானுகளோ அவன் வேற வர மாட்டேங்கறான்.
எனக்கு அவசரம் அதிகமாகிடிச்சு எந்திரிச்சு வெறப்பா மேஜர் சுந்தர்ராஜனாட்டம் நடக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன். அப்பிடியே நோட்டம் போட்டேன், 3 வது ஆள் வெளியவே வர்றாப்ல இல்ல. வேகமா போயி சீட்ல உக்காந்து கால் மேல கால போட்டு குனிச்சாப்ல உக்காந்து பாத்தேன். கொஞ்சம் போல பரவால்லாப்ல இருந்துது, ஆனா சோகம் என்னன்னா 10 செக்கண்டு கூட தாங்கல
சரி, கவனத்த திசை திருப்பலாம்ன்னு டிவிட்டர லாகின் பண்ணா டிக்டாக் வீடியோவ வெச்சு காலை வணக்கம் ஒளிபரப்பிட்டு இருக்கானுக. சரி படிச்சவனுக இருப்பாங்கன்னு, இங்க வந்தா அனு சித்தாராக்கும் பூந்திக்கும், ரோஸ் மிக்குக்கும் போட்டி வெச்சிட்டு இருக்காங்க. அய்யோ இது ஆவறதில்லைன்னு மூடி வெச்சிட்டு. விறு விறுன்னு கவுண்ட்டர்ல உக்காந்திருந்த சேச்சிகிட்ட
“ஏங்க, என்னிய எப்ப கூப்புடுவீங்கன்னு” கேட்டேன்
சரட்டு ஒரு மொறைப்பு மொறைச்சிட்டு
‘ம்ம்.. நம்பர் வரும் போது கூப்பிடுவோம் போயி எடத்துல உக்காருங்க’ன்னு கோவமா சொல்லிடுச்சு.
எனக்கு நெலமை லைட்டா புரிஞ்சி போக “அய்யியோ நான் அப்டிபட்ட ஆள் இல்லீங்க”ன்னு டாப் ஸ்டார் ப்ரசாந்த் மாதிரி சொல்லி புரியவைக்க டிரை பண்ணலாம்ன்னா அதுக்குள்ள அடி வயிற்றில் மீண்டும் ஒரு மாற்றம்.
திரும்ப மேஜர் சுந்தர் ராஜன் வாக் பேக் டு த சீட், leg over leg, little bend over forward positionக்கு போயிட்டேன். விவேகானந்தர பத்தி கேள்விப்பட்டு இருக்கேன். ஒரு விதமா அவர் தியானம் பண்ணி சில பல சமாச்சாரங்களை நிறுத்தி … சின்ன வயசுலயே யோகா கத்துக்க சொல்லி வீட்டுல சொன்னாங்க நான் என்னைக்கு சொல் பேச்சு கேட்டிருக்கேன்… அது சம்பந்தமா எதனா வீடியோ வேணா பாத்து மூனே நிமிசத்துல யோகா… அய்யோ வெடிக்கப் போதுடா சாமின்னு… படக்குன்னு எந்திரிச்சு விறு விறுன்னு மறுபடியும் சேச்சிகிட்ட போயிட்டு இருக்கும் போதே 3வது ஆள் வெளி வந்துட்டாப்டி.
இப்ப என் மூஞ்சிய பாத்து சேச்சிக்கு என் உண்மையான நிலவரம் புரிஞ்சிடிச்சு
“சின்ன கொழந்தைக தேவலாங்க, இன்னும் ஒருத்தர்தான் இருக்கார் கொஞ்சம் பொருத்துக்கோங்க”ன்னு களுக்குனு சிரிச்சுகிட்டு பக்கத்துல இருந்த அக்கா கிட்ட சொல்லி சிரிக்கிது.
அவமானமும் கோவமும் பொங்குச்சின்னா சில நொடிகள் அது அவசரத்த அடக்கும்ன்னு அஞ்சு வருசத்துக்கு முன்னாடி வந்த ஃபார்வட்ல படிச்சதா யாரோ சொன்னது நியாபகம் வந்துட்டு இருக்கும் போதே… வண்ணதாசனின் “முதல் துளி” கவிதை மனதிற்குள் வந்து போனது, ஹாரிஸ் ஜெயராஜின் இன்னிசையில் “முதல் மழை என்னை நனைத்ததே” எல்லாம் ரேண்டம் தாட்ஸ் வந்து போகுது
லீடு காண்டானா ஆயிட்டு போறான், இனி பொறுக்கவே முடியாது குருநாதான்னு ரெஸ்ட் ரூமுக்கு பாஞ்ச்சேன். அதுக்குள்ள சேச்சி சார் நீங்க வாங்கன்னு சொல்லவும். வாழ்வின் பெருங்கருணையும் நம்பிக்கையும் ஒரு சேரப் பெருக… அய்யோ கொஞ்ச நேரம் எதுவுமே பெருகத் தேவையில்லைன்னுட்டு லேப நோக்கி சூப்பர் ஸ்டார் மாதிரி சும்மா கைய விசிறி வேகமா நடந்து போயிட்டு இருக்கும் போது அந்த நாலாவது ஆள் டிஸ்யூ கூட வெச்சு மூடாம உலகக்கோப்பை கணக்கா கையில ஏந்திட்டு பெருமித்தத்தோட வர்றான். “டேய், இனி வாழ்க்கையில நான் எப்பிடிடா கண்ணாடி க்ளாஸ்ல ஆப்பிள் ஜூஸ் ஊத்தி குடிக்கறது? 😫
வந்த ஆத்திரத்துக்கு… அத அடக்கிக்கிட்டேன் ஆன இத முடியலயே….
விருட்டுன்னு லேப் டெக்னீசியன் கிட்ட “ஏங்க, அந்த பாட்டில சீக்கிறம் குடுங்கன்னு கேட்டேன். அவங்க சாவகாசமா ‘இருங்க சார், இந்த ஃபாரத்த மொதல்ல ஃபில் பண்ணுங்கன்னு ஸ்டேட் பேன்ங் கேசியர் தோரணையில சொன்னாங்க.
கடுப்பாகி “ஏங்க அவசரத்த புரிஞ்சிக்கோங்க, நான் கையெழுத்த போட்டு ரூமுக்குள்ள போறேன் நீங்க எதவாச்சும் எழுதிக்கோங்கன்னு கிட்டத்தட்ட ஹேட்டர்ஸ் மாதிரியே கதறிட்டேன்.
நான் சிலுக்கு மாதிரி நெளியிறத பாத்து, “எப்பா இங்க ஏதும் பண்ணிடாத, இந்தா இவ்வளோ மட்டும் புடிச்சிட்டு வந்திருன்னு ஒரு சின்னூண்டு கப்புல கோடு போட்டு காட்டிச்சு.
எனக்கு குபீர்ன்னு ஆயிடிச்சு, 200மில்லிக்கு என்னைய தயார் பண்ண அந்த மொன்ன நாய நெனச்சு வந்த வெகாளத்துல இன்னும் சில உள்ள ஹார்மோன்கள் கபடி ஆட, அணு உலை என்னேரமும் வெடிக்கலாம்ன்னு ஆயிடிச்சு. க்ளைமேக்ஸ்ல வெடிக்க போற பாம தூக்கிட்டு ஆத்துப் பாலத்து மேல ஓடுற ஹீரோ மாதிரி ஸ்லோ மோசன்ல… அட ச்சை… இல்ல time lapseல அந்த கப்ப தூக்கிட்டு ஓடிப் போயி படார்ன்னு ரெஸ்ட் ரூம் கதவ தெறந்து சாத்தினேன்.
எங்கோ டீக்கடையில் “மடை திறந்து தாவும் நதியலை நான்” பின்னணியில் ஒலிக்கக் கேட்டேன்.
இறுதியாக ஆசுவாசம்!!!!!
ஆசுவாசம் என்பதென்ன பீறிட்டதை வெளிப்படுத்திய மறுகணமே என்கிற ஒரு பிரென்ச் கவிதையோடு, சுப மங்களம்!
நீதி: Drink Responsibly
வெளியீடு: மத்திய சுகாதாரம் மற்றும் பாதுகாப்பு அமைச்சகம்
Leave a comment